Ik ben zo ongelooflijk irritant gelukkig, dat ik er zelf bijna van walg. Ja, echt. Je kent ze wel, van die mateloos blije mensen die jaloersmakend positief in het leven staan en overdreven veel emoticons gebruiken. Om te kotsen. Nou, join the club, want ik hoor tegenwoordig ook thuis in dit clubje opgetogen idioten (voor zolang het duurt dan he, we blijven natuurlijk wel realistisch). Op een snotneus en een strot van schuurpapier na (hallo Nederland) heb ik mij nog nooit eerder zo bijzonder goed gevoeld. Werkelijk. Nou ben ik van mezelf al aanzienlijk optimistisch ingesteld met mijn ‘hoe moeilijk kan het zijn’-mentaliteit, maar nog even en ik knoop net als mijn neefje van vier een theedoek om mijn nek en ga de straat op om de wereld te veroveren. Juist, dat dus, een tikkeltje overmoedig door overmatige blijmoedigheid.

De Dolende Dertiger

Dat ik zo akelig gelukkig ben, heeft vooral met mijn werk te maken. En dat is dan ook meteen het enige zorgelijke puntje aan deze uberblije bakkes, dat mijn gemoedstoestand wordt gestuurd door mijn succes. Ofwel, ik laat mijn geluk bepalen door externe factoren, of eigenlijk één factor: mijn succes als zelfstandig ondernemer. En volgens een wijze Indiër in het programma ‘De Dolende Dertiger’ waarin Marlijn op zoek gaat naar zingeving (lees: een aanrader om te kijken), is dat nou precies waarom wij westerse vrouwen klaarblijkelijk nooit helemaal gelukkig zullen worden. Wij zoeken ons geluk kennelijk extern in plaats van intern, aldus die walgelijk evenwichtige (want die stabiele figuren die overdreven goed in balans zijn, zijn zo waar nog hinderlijker dan hun gelukkige blije medemens) Indiër. Want als je van binnenuit gelukkig bent (iets met innerlijke kracht enzo) dan doet het er niet toe welke auto je rijdt, of je een zwembad hebt, welke Nikies je draagt en hoe kek je horloge is. Jammer overigens wel is dat deze zen-achtige types ook direct lijken te denken dat het gebruik van deodorant overbodig is en haren wassen er ook niet meer toe doet als je gelukkig bent. Maar goed, dat zal wel weer een typisch westerse vrouwenopmerking zijn…

En toch, kom op, laten we eerlijk wezen en elkaar geen mietje noemen, is succesvol zijn gewoon onwaarschijnlijk geil. Toch? BAM, hoe lekker is het om de ene na de andere opdracht binnen te tikken en factuurtjes eruit rammen…. heerrrrlijk! Ik voel me op een top stoer en sterk. De wereld ligt aan mijn voeten en de kansen liggen voor het oprapen. De ene na de andere mogelijkheid doet zich voor en deuren vliegen open. En ik ga nu niet zitten janken ‘dat ik daar zo hard voor heb gewerkt’ en ‘dat mag ook wel na al die jaren’. Dat voor niets de zon op gaat, kun je jij als extern gelukzoekende westerling ook heus wel bedenken.

Ik heb de goede vibe helemaal te pakken. Alles lukt, de boel valt op z’n plek. Dit is wie ik ben, wat ik wil doen en ik doe het goed… BAM! Op m’n nieuwe Nikies en met mijn kekke horloge om, dat zwembad en die auto moeten nog even wachten. En eerlijk, daar gaat het me ook echt niet om, maar tegelijkertijd kan ik ook niet ontkennen er gelukkig van te worden, die externe geluksmomentjes. Maar heb ik het daadwerkelijk nodig om gelukkig te zijn? Nee, onzin.

Westers of niet

Toch vraag ik mij wel af hoe de wijze Indiër mijn geluk zou beoordelen. Somehow (omdat hij keihard gelijk heeft natuurlijk, maar dat geven wij westerse vrouwen natuurlijk niet toe) vind ik zijn mening namelijk belangrijk. Word ik als westerse vrouw dan echt alleen maar gelukkig van externe factoren, zoals materieel en de verwachtingen van anderen en de maatschappij? En behoort succesvol willen zijn tot een externe of interne factor? Ik weet het niet…

Het antwoord ligt ergens in het midden, denk ik. Ik denk namelijk dat ik het als westerse vrouw helemaal niet zo slecht doe, dat geluk zoeken. Alleen gebruik ik er wel deodorant bij en was ik mijn haren.

Tot de volgende…