‘Wat was jouw hoogtepunt van 2016?’ En toen bleef het stil. Griezelig stil voor een communicatiespecialist. Stomverbaasd zat ik tot mijn eigen schrik met mijn mond vol tanden. Ik kon niets noemen, maar waarom niet? Was het dan zo’n kut jaar? Nee, integendeel. Pfieuw, het angstzweet in mijn handen droogt snel weer op als ik mij besef dat de pieken in 2016 simpelweg minder hoog leken omdat de dalen niet zo idioot diep waren. Best lekker wel, kan ik je zeggen, na jarenlang non-stop in een achtbaan te hebben gezeten.

Een 8+

Het afgelopen jaar was een prima jaar. Niet uitzonderlijk geweldig, maar ook verre van beroerd. Ik geef 2016 een 8+. Mijn doel van 2016 – althans, op het moment van het schrijven van mijn ietwat overmoedige blog op 1 januari vorig jaar – was om groot te denken, think big. Ik wilde letterlijk en figuurlijk de grens opzoeken. Dat is figuurlijk iets beter gelukt dan het letterlijke gedeelte. De globetrotter in mij ligt nog op haar dooie gemak onder een palmboom uit een kokosnoot te drinken. Tja, geef haar eens ongelijk.

Mijn grootste winst van 2016 is het leren kennen van mijn persoonlijke grens. Waar ik daar voorheen lomp en onbehouwen als een olifant in een porseleinkast overheen walste, heb ik afgelopen jaar als een afgetrainde Duitse herder aan mijn limiet gesnuffeld en kunstig op het lijntje gebalanceerd. Zonder ervan af te flikkeren. Het heeft 31 zomers geduurd, maar het heugelijke moment lijkt daar: ik ken mijn eigen grens (voor zolang het duurt). En beter nog: de structurele behoefte om die met ongekend enthousiasme te overschrijden lijkt te zijn verdwenen. Een duidelijker bewijs dat wonderen bestaan, is er denk niet. Toch mam? 🙂

Politiek en zo

In 2016 heb ik mij meer dan ooit tevoren geïnteresseerd in de wereld om mij heen. Voorzichtig ben ik uit mijn veilige (lees: licht egocentrische) bubbel gekropen en heb ik naar de maatschappij gekeken. Politiek en zo. De wereld staat immers in brand, met mannen met grotere ego’s dan Sylvana Simons die dreigen de macht over te nemen. Op Curaçao zijn we nipt ontsnapt aan de politieke spierballen van zo’n brallend blond figuur. In de Verenigde Staten heeft het machtsvertoon daarentegen wel gezegevierd. En binnenkort lijkt ook Nederland ten prooi te vallen aan populistische grootspraak van zijn blonde pruik. Treurig. Niet zozeer deze mannen met een grote bek. Nee, een dikke pluim voor deze briljante zakenmannen met een uitstekend functionerende marketingmachine. Het is vooral de behoefte van de angstige, gemanipuleerde samenleving aan dit huiveringwikkende, oppermachtige machtsvertoon en bijbehorende radicale denkbeelden dat zo mateloos griezelig is. Nou heb ik natuurlijk makkelijk praten, als hoogopgeleide vrouw uit een goed nest, opgevoed met de juiste dosis GBV (gezond boeren verstand). Ik weet niet hoe het is om te moeten vrezen voor een inkomen of een dak boven mijn hoofd. Dus ken ik de angst van minder ontwikkelde, uitkering trekkende gezinnen drie hoog achter (gelukkig) niet. Zou ik in hun situatie ook deze gouden bergen van zogenaamde wereldverbeteraars willen geloven? Misschien zelfs wel tegen beter weten in? Zou ik ook geld aannemen om op een politicus te stemmen, wetende dat mijn kinderen de komende week weer met een gevulde maag naar school kunnen? Waarschijnlijk wel. Dat zeg ik, treurig.

Mijn voornemen is om ook in 2017 naar de wereld om mij heen te blijven kijken. Maar wat moet ik ermee? Hoe kan ik de wereld helpen een stukje mooier te maken? Ik weet het nog niet. Dat komt in 2018, denk ik. Wordt vervolgd…

Geniet nooit met mate

Tot slot, het leukste voornemen voor 2017: onbegrensd plezier maken! Doe je mee? Dan gaan we samen geluksvogels zoeken (Loesje). Ik heb het gehad met dat geworstel, gefrons en stress om niets. Gewoon, plezier maken. Niet zeiken, gewoon doen!

Om te beginnen ben ik vandaag gestopt met roken, want gadverdamme wat is dat toch een smerige en tegenwoordig ook allejezus dure vrijetijdsbesteding. Als ik ergens geen plezier aan beleef, dan zijn het wel de ochtenden na een avondje flink stomen, zoals vanochtend. Jakkes. Nee, die peuken ruil ik liever in voor een extra wijntje tijdens een avondje lachen, gieren, brullen met de meiden of misschien toch wel die reis naar New York, Medellín of Italië met de allerliefste, als die globetrotter het op haar heupen krijgt.

Lieve mensen, veel plezier in 2017! Geniet nooit met mate.

Tot de volgende…